નમસ્તે મિત્રો, કેમ છો બધા આશા રાખું છું કે તમે બધા ઠીક હસો, આજ ની આ પોસ્ટ માં આપણે એક ગુજરાતી વાર્તા જોઇશુ જે પોસ્ટ નું નામ છે “રાજા ના કુંવર ગુજરાતી બાળવાર્તા – Prince Moral Gujarati Story for Kids” આવીજ બીજી વાર્તા તમને અમારા કિડ્સ ના સેકશન માં મળી જશે તો તમે ત્યાં વિઝિટ કરવા નું ના ભૂલતા.

Also Read- Birds Name in Gujarati, Latest List 2021 (ગુજરાતી માં પક્ષીઓ ના નામ)

અમારી વેબસાઈટ માં તમે આવીજ અવનવી માહિતી મળતી રહેશે તો તમે અહીંયા newsletter ઓપ્શન માં જઈને તે સબસ્ક્રિબએ કરી શકો છો જેથી તમને બધા જ update આસાની થી અને ઝડપથી મળી જાય. તમે contact us પેઝ માં જઈને એ ફોર્મ ભરી શકો છો.

રાજા ના કુંવર ગુજરાતી બાળવાર્તા – Prince Moral Gujarati Story for Kids

એક હતો રાજા. તેને એક કુંવર. કુંવરને ઘોડેસવારીનો ભારે શોખ. રોજ ઘોડા પર બેસીને દૂર દૂર ફરવા જાય એકવાર કુંવર ઘોડા પર બેસીને ફરવા નીકળ્યા. તેની સાથે બે નોકરો પણ હતા. તેઓ બંને પણ પોતપોતાના ઘોડા પર હતા. કુંવર આગળ ને નોકરો પાછળ.

કુંવરનો ઘોડો નોકરોના ઘોડાઓ કરતાં તેજદાર ને કદાવર હતો. આગળ જતાં નદી આવી. નદીકિનારે સ્મશાન હતું. સામેથી કેટલાક ડાઘુઓના ખભે ઠાઠડી હતી. મરી ગયેલા માણસને સ્મશાને લઈ જવા નિસરણી જેવું સાધન નાવાય કુંવરના ઘોડાએ આ જોયું અને ઘોડો ભડક્યો, તે ઠાઠડી.

ચાર ડાઘુઓ ખભે ઠાઠડી ઊંચકીને ઠાઠડીની આગળ એક માણસ દોણી લઈને ચાલે. પાછળ ઘણા ડાઘુઓ આવે. ઠાઠડીની ચારે પગે થઈ ગયો ઊભો ને પછી ઊંધી દિશામાં લાગ્યો દોડવા. કુંવરના ઘોડાને ભાગતા જોઈ નોકરોનાં ઘોડાં પણ ભાગ્યાં. કુંવરનો ઘોડો જાય ઉગમણે ને નોકરોના ઘોડા જાય આથમણે.

નોકરીએ જબરી મથામણ કરી બંને ઘોડાઓને ઉગમણી દિશામાં વાળ્યા. પરંતુ કુંવરનો ઘોડો તો ક્યાંય દૂર નીકળી ગયો હતો. કુંવરનો ઘોડો તો નદીના પૂરની માફક આગળ ને આગળ દોડતો જાય છે. કુંવર ઘોડાને બુચકારે, પટાવે, પણ ઘોડો થોભતો નથી. આગળ જતાં જંગલ આવ્યું તોય ઘોડો તો દોડ્યો જાય.

રાજા ના કુંવર ગુજરાતી બાળવાર્તા – Son of the king Moral Gujarati Story for Kids આ પોસ્ટ માં દર્શાવેલા બધા જ પાત્રો કોઈ વ્યક્તિ કે વસ્તુ નું નામ કાલ્પનિક છે જેની હાલની દુનિયા માં કોઈ પણ સાથે સંબંધ નથી તે ધ્યાન માં લેવું

આગળ એક મોટો વડ દેખાયો. કુંવરને થયું કે જો ઘોડો વડ નીચેથી પસાર થાય તો વડવાઈ પકડી લઉં. ને થયું પણ એવું જ. ઘોડો વડ નીચેથી દોડ્યો. કુંવરે એક વડવાઈને પકડી લીધી.. ઘોડો તો નીકળી ગયો આગળ પણ કુંવર વડવાઈને આધારે લટકતો રહી ગયો. તે ધીમે રહી નીચે ઊતર્યો. કુંવર થોડું ચાલ્યો.

ત્યાં જંગલમાં એક ઝૂંપડી દેખાઈ. કુંવર ઝૂંપડી નજીક ગયો. ઝૂંપડી બહાર એક ભરવાડણ બાઈ બેઠી હતી. કુંવરે બે હાથ જોડી વંદન કર્યા. બાઈ કુંવરનો વિનય જોઈને ખુશ થઈ. તેણે કુંવરને આવકાર આપ્યો. ઠંડું -મજાનું પાણી પાયું. કુંવર ખુશ થયો. બાઈએ પૂછ્યું : “ભાઈ, તમે કોણ છો?” એટલે કુંવર કહે : “બહેન, હું બાજુના રાજાનો કુંવર છું.’ બાઈ તો આ સાંભળી ખુશખુશ થઈ ગઈ.

“તમે એકલા અહીં કઈ રીતે આવી ચડ્યા?’ કુંવરે વિગતે સમજ પાડી. કુંવરને કકડીને ભૂખ લાગી હતી. તેણે ખાવાનું માંગ્યું. એટલે બાઈ કહે : ‘ભાઈ, આ ગરીબ બહેનના ઘરમાં તમારાં ઘર જેવું ખાણું તો ક્યાંથી હોય?’ જે હશે તે ચાલશે.’ કુંવર બોલ્યા. બાઈએ કુંવરને ખાવા માટે વડાં અને તાજું દૂધ આપ્યું. કુંવરે કદી વડાં ખાધાં ન હતાં. વડાં તેને ખૂબ ભાવ્યાં. કુંવર તો ખાતો જાય ને વડાંનાં વખાણ કરતો જાય. કુંવરને વડાનું નામ જ ખબર નહિ.

તેને થયું કે પોતે જે ખાય છે તેનું નામ પૂછે. પણ તેને થયું કે બાઈ તેના પર હસશે. તેને ગમાર માનશે. તેથી તે ચૂપ રહ્યો. જમ્યા પછી કુંવરે થોડીવાર આરામ કર્યો. આરામ બાદ કુંવરે ઘરે જવાની રજા માંગી. જતાં જતાં કુંવરે આંગળી પરથી વીંટી ઉતારી તે બાઈને આપી અને કહ્યું : “બહેન, લે આ ભેટ, તારે મને મળવું હોય, તો વીંટી લઈને આવજે. તને કોઈ નહિ રોકે.’ ને આમ કહી કુંવર પગપાળા ચાલ્યો. આ તરફ બંને નોકરો રાજા પાસે પહોંચ્યા.

જઈને બધી વાત કરી, રાજા તે બંને પર ચિડાયો. રાજાએ સૈનિકોને કુંવરની શોધમાં ચારે દિશામાં મોકલ્યા. એક ટુકડી જંગલ તરફ ગઈ. આગળ જતાં ટુકડીએ કુંવરને જોયા. સૈનિકો કુંવરને માનભેર રાજા પાસે લઈ આવ્યા. કુંવરને જોતાં જ રાજા સામે દોડ્યા. કુંવરને ભેટી પડ્યા, સાંજે રાજા ને કુંવર જમવા બેઠા. જમવામાં રોજની જેમ ભાવતાં ભોજન હતાં. કુંવરને દૂધ ને વડાં યાદ આવી ગયાં. કુંવરનું મન ભોજનમાંથી ઊઠી ગયું. કુંવર થોડું ખાઈને ઊભો થઈ ગયો.

રાજાને તેનું કારણ ન સમજાયું બીજો દિવસ ઊગ્યો. બપોરનો સમય થયો. કુંવર જમવા બેઠો. કુંવરને ફરી વડાંની યાદ આવી. કુંવર જમતાં જમતાં ઊભો થઈ ગયો. રાજા નવાઈ પામ્યા. પૂછ્યું: ‘કેમ બેટા, આમ?, કુંવર બોલ્યો : “બાપુજી, મારે આવું નથી ખાવું.” તો પછી તારે શું ખાવું છે?” મારે બસ, એ ખાવું.’ ‘ કુંવરને વડાં ખાવાં હતાં. પણ કુંવરને એનું નામ આવડતું ન હતું. હવે શું થાય? રાજાએ હુકમ કર્યો. નોકર તથા રસોઈયા હાજર થઈ ગયા.

“જાવ, કુંવર માટે જાતજાતનાં મેવા-મીઠાઈ લઈ આવો.” સૌ નોકરો દોડ્યા, રસોઈયા પણ દોડ્યા. સૌ તાસકમાં જાતજાતની મીઠાઈ લઈને આવ્યા. કોઈ પેંડા લાવ્યા તો કોઈ જલેબી લઈ આવ્યા. કોઈ સૂતરફેણી લાવ્યા તો કોઈ વળી રસગુલ્લા. કુંવર આગળ બધી તાસકો મૂકી. રાજા કહે : “બેટા, તારે જે ખાવું હોય તે ખા.’ કુંવરે બધી તાસકો પર નજર કરી. એકમ ગુલાબજાંબુ હતાં તો બીજામાં મગસનાં ચોસલાં.

શીખંડની વાડકીઓ પણ હતી. પરંતુ ક્યાંય વડાં ન દેખાયાં. ફરી કુંવર આડું જોઈ ગયા. રાજાએ પૂછ્યું : “કેમ બેટા, આમ?” કુંવર કહે : “મારે બસ, એ ખાવું.” રાજા મૂંઝાયા. કુંવરને શું ખાવું હશે? બાજુમાં પ્રધાન ઊભા હતા. તે કહે: “કદાચ કુંવરને ફરસાણ ખાવાં હશે.” ફરી રાજાનો હુકમ છૂટ્યો. જાવ, ફરસાણ લઈ આવો.

”ફરી પાછી દોડધામ મચી ગઈ. કોઈ ભજિયાં ને ચટણી લઈ આવ્યા. તો કોઈ લાવ્યા ગોટા. કોઈ લાવ્યા સેવ ને કોઈ લાવ્યા પાપડી. ફરી કુંવરે બધી તાસકો પર નજર ફેરવી. પણ વડાં ક્યાં? ફરી કુંવરે મોં ફેરવી લીધું. રાજા નવાઈ પામ્યા. આમ કેમ? કુંવરની તો બસ એક જ હઠ : એ ખાવું.” ફરી રાજાનો હુકમ ને ફરી પાછી દોડધામ.

બધાં પ્રકારનાં શાકભાજી આવ્યાં. તોય કુંવર ચૂપ. બધાં પ્રકારનાં, મારે બસ, ફળ મંગાવ્યાં. તોય કુંવર ચૂપ. રાજા પૂછે તો એ જ જવાબઃ ‘મારે બસ, એ ખાવું.’ છેવટે રાજા મૂંઝાયા. પ્રધાન કહે : “મહારાજ, રાજ્યમાં ઢંઢેરો પિટાવી જાહેર કરો. જે કુંવરને ભાવતી ચીજ લાવીને જમાડશે તેને સો સોનામહોરો ઈનામમાં આપવામાં આવશે.

” ઢંઢેરો પિટાયો. ઈનામની લાલચમાં ઘણા લોકો આવ્યા. દરેક જણ કંઈને કંઈ ચીજ લઈને આવે. કુંવર સામે ધરે. કુંવર એક નજર તે તરફ કરે ને પછી મોં ફેરવી લે. પેલી ભરવાડણ બાઈનો પતિ નગરમાં ખરીદી કરવા ગયેલો. તેણે ઢંઢેરો સાંભળ્યો. ઘેર આવીને જમતાં જમતાં ભરવાડણને વાત કરી. ભરવાડણને કુંવર યાદ આવ્યો. કુંવરે આપેલી વીંટી યાદ આવી.

તેને થયું કે તે કુંવર પાસે પહોંચી જાય અને ઈનામ લઈ આવે. તે બોલી : “તમે મારા હાથનાં વડાંનાં ખૂબ વખાણ કરો છો. તો હું એ લઈને કુંવર પાસે જાઉં?” આ સાંભળી ભરવાડ હસ્યો. તે બોલ્યો : ‘ગાંડી, રાજાના કુંવરને આપણાં વડાંની શી વિસાત?” બપોરે ભરવાડ જંગલમાં ગયો. એટલે ભરવાડણ નગર તરફ ઊપડી ગઈ. રાજાના મહેલે પહોંચી. સિપાઈઓએ તેને રોકી પૂછ્યું : બાઈ, તું કેમ આવી છે?’ છે એટલે તે બોલી : ઢંઢેરો સાંભળીને આવી છું.

કુંવરને ભાવતી ચીજ લાવી છું.’ શું લાવી છે?” એ આ.” આમ કહી ભરવાડણે વડાં બતાવ્યાં. આ વડાં!’ આમ કહી સિપાઈઓ હસ્યા. સિપાઈઓને હસતાં જોઈ ભરવાડણને ગુસ્સો ચડ્યો. તેને થયું કે કુંવરની વીંટી કાઢીને બતાવી દે. પણ સિપાઈઓએ તેને અંદર જવા ઈશારો કર્યો. તેમને એમ હતું કે ભલેને રાજા તે બાઈ પર ગુસ્સે થાય. એ જોવાની મજા પડશે.

અંદર લાઇન લાગી હતી. ભરવાડણ પણ તે લાઇનમાં જોડાઈ ગઈ. સૌ વારાફરતી કુંવર પાસે જતાં હતાં. ભરવાડણનો વારો આવ્યો. તે કુંવર નજીક જઈને બોલી : “ભાઈ, તમને ભાવતાં ભોજન લાવી છું.” પરિચિત અવાજ સાંભળી કુંવરના કાન ચમક્યા. તેણે નજર ઊંચી કરી. ભરવાડણને જોતાં જ કુંવર રાજીનાં રેડ થઈ ગયો. ‘તમે? મારા માટે એ લાવ્યાં છો?” હા, ભાઈ લાવી છું. લો ખાવ.” આમ કહી ભરવાડણે પોટલી ખોલી.

ડબો બહાર કાઢ્યો. કુંવર પાસે મૂક્યો. વડાં જોતાં જ કુંવરે રાજાને કહ્યું: “બાપુજી, મારે આ જ ખાવું હતું.’ રાજાએ ડબા સામે જોયું. પાસે ઊભેલા પ્રધાને જોયું. આજુબાજુ ઊભેલા કરચાકરોએ જોયું. ડબામાં શું હશે? અરે! આ તો વડાં છે. કુંવર અને વડાં?’ કુંવર તો હોંશે હોંશે વડાં ખાતો હતો. કુંવર ખુશ એટલે રાજા પણ ખુશ.

રાજા ખુશ પ્રધાન પણ ખુશ, નોકર-ચાકરોય ખુશ. ભરવાડણ પણ ખુશ ખુશ. રાજાએ બાઈને પૂછ્યું: તું કુંવરને ક્યાંથી ઓળખે? બાઈએ વિગતે વાત કરી. રાજા ખુશ થયો. ભરવાડણને સો સોનામહોરોનું ઈનામ આપ્યું. તે ખુશ થતી થતી ઘરે પાછી ફરી.

FAQ

Disclaimer

અહીં અમારાથી માહિતી આપવામાં કે ટાઈપિંગ કરવામાં કોઈ ભૂલ થઇ શકી હોઈ છે. આ બદલ અમે માફી માંગીએ છીએ અને આવી કોઈ પણ ભૂલ જણાય તો નીચે કોમેન્ટ કરવા વિનંતી, જેથી અમે સુધારો કરી શકીએ. અહીં મુલાકાત લેવા બદલ આભાર.

Summary

“રાજા ના કુંવર ગુજરાતી બાળવાર્તા – Prince Moral Gujarati Story for Kids” વાર્તા તમને કેવી લાગી આશા રાખું છું તે તમને કે તમારા બાળકો ને આ વાર્તા જરૂર ગમી હશે અને તેમને મજા પણ બહુ જ આવી હશે. આવીજ અવનવી વાર્તા અને ગુજરાતી જાણકારી માટે તમે અમારી આ વેબસાઈટ ને રેગ્યુલર વિઝિટ કરતા રહેજો. તમને અમારા બધા જ આર્ટિકલ કેવા લાગે છે તે comment માં જરૂર કહેજો અને અમને Facebook, Instagram, Twitter and Sharechat પર ફોલો કરવાનું ના ભૂલશો.